Ertelenmiş Hayaller

Ertelenmiş Hayaller

Derslerin bitmiş olmasının rahatlığı ve sürekli yağan yağmur nedeniyle son 3 gündür yerinden kımıldamayan (ki bu durum çok hoşuma gidiyordu ne yalan söyleyeyim) ben, bu kısacık süre zarfında bir çok şeyi düşünme şansı buldum. Mezuniyet telaşı, sonrasında master koşturmacası içerisinde aslında o kadar çok şeyi ertelemişim ki farkında olmadan. Kendimi öylesine derslerime ve geleceğime odaklamışım ki yaşayabileceğim en güzel yıllarım istemeden avuçlarımın arasından akıp giderken ben de sadece yapamadıklarımın pişmanlıkları kalmış -ve bunlara her defasında bir yenisi ekleniyor üstelik.

Akranlarım gibi mezun olduğum zaman kendime bir dinlenme şansı verebilirdim mesela bende. Ya da masterla filan işin ne? Git başla bir yerde işe de para kazan diyebilirdim. Omuzlarıma aldığım; aileme, kendime karşı olan sorumluluklarımı biraz hafifletebilirdim. Yeterli görebilirdim elimde olanları. Fakat en iyisi olmalı hayatımda diye düşündüğümden hiç ara vermeden, bir an vakit kaybetmeden yoluma devam etmek istiyorum. Doğal olarak bunu gerçekleştirirken yine kendi hayatımdan fedakarlık yapıyorum. Arkadaşlarımla görüşemiyorum örneğin. Dilediğimce bir yere gidip, bir gün sonrasını düşünmeden kafamı dinleyemiyorum. Ola ki bir yere gideyim, döndüğümde yusuf yusuf atıyor kalbim. Çünkü geldiğimde beni bekleyen sunumlar, bu sunumların rapora çevrilmesi var. Yetiştirmek için debelen dur, o 2-3 günlük tatilinde burnundan gelsin.

Oysa ki bunları sorun etmeden dolaşabileceğim, gönlümce gezebileceğim, tüm sorumluluklarımı aileme bırakabileceğim bir yaşta, 23 yaşındayım.  Ama gel gör ki vicdanen rahatsız olmam nedeniyle herşeyimi kendim halletmeye alıştım. En zor anımda bile, ailemi huzursuz etmemek adına başımın çaresine bakabilecek duruma geldim. Mutsuzmuyum? Elbette hayır. Kendi ayaklarımın üstüne basabilmek, kimseye muhtaç olmadan gebe kaldığım sıkıntılarımı aşabilecek güce sahip olmak beni mutlu ediyor ama bahsettiğim en güzel yaşlarımı yapamadıklarımın pişmanlıklarıyla doldurmak da üzüyor beni.

Şu 3 gün bunu görmem için daha da tetikleyici bir ortam sundu bana. Neler yapmak istememe rağmen yapamıyorum, içimde kalanlar ve ileride yapmak istediklerim neler diye etraflıca düşünme imkanı buldum. Aldım kağıt kalem elime bir liste hazırladım ve arkası kesilmeyen bir istek listesine ulaştım. Meğer ne çok şeyi ertelemişim dedim tekrar. Ufacık hayaller bile tozlanmak zorunda kalmış gelecek beklentilerimin arasında. Önce onları çıkarmaya karar verdim. Gerçekleşmesede olur deyip vazgeçmemeliydim. O küçük hayallerimle  ben daha bir motive olacağım ve büyük beklentilerim bunları elde ettiğimde, tatminini sağladığımda gerçekleşecek. Belki de büyük hayallerime ulaşma savaşım içerisinde mücadele ederken hayatım son bulacak? Bu defa küçük mutluluklarımı bile yaşayamamış olacağım. O nedenle bir yerden başlamak gerek ertelenmiş hayalleri faaliyete geçirmek için. Bunun için kolları sıvadım ve yavaş yavaş yaşayamadıklarımı yaşamaya adım attım. Sadece bunları yaşayabilmek için bu dönem yaz okuluna kalmadım. Varsın haziranda bitsin masterım, ama ben dolu dolu bir yaz yaşayayım, uzun bir dönemin sıkıntısını üstümden atıp, gelecek döneme huzurla başlayayım.Neler yapmayı planladığımı ilerleyen zamanlarda paylaşacağım. Herkese ertelenmiş hayatlarını en kısa zamanda yaşayabilmeleri dileklerimi kocaman kocaman öpücüklerimle yolluyorum. Yepyeni bir bakış açısı ve yepyeni bir siz diliyorum. Bir yerlerden başlamak gerekiyor unutmayın.